Πάσχα στη Λευκάδα

Η Λευκάδα με τις γραφικές της παραλίες, με τα νησάκια που την περιτριγυρίζουν, τον Σκορπιό, τη Μαδουρή των Βαλαωρήτιδων, το Μεγανήσι και με τις χίλιες δύο φυσικές ομορφιές της προσφέρεται για ένα αλησμόνητο πασχαλινό ταξίδι και είναι ο πρώτος προορισμός μας. 8.
Το Σάββατο του Λαζάρου στη Λευκάδα τα παλαιότερα χρόνια, μετά τη Λειτουργία, όλα τα παιδιά κατά ομάδες ξεκινούσαν να τραγουδήσουν σε όλα τα σπίτια τη «Λαζαρίνα» Ένα από τα παιδιά κρατούσε στα χέρια του ένα ξύλινο χελιδόνι τη «Χελιδόνα». Όλα τα παιδιά κρατούσα καλαθάκια στολισμένα. Μέσα εκεί θα μάζευαν τα αυγά που θα τους έδιναν οι νοικοκυρές. Όλα μαζί τραγουδούσαν.

 Η Κυριακή των Βαΐων ήταν η μεγαλύτερη γιορτή. Όλοι πήγαιναν στην εκκλησιά. Μετά την λειτουργία ο παπάς μοίραζε τα βάϊα. Επίσης την Κυριακή των Βαΐων τελείωναν και οι γυναίκες τις «πέρδικες» Τι ήταν οι πέρδικες; Πάνω σε άσπρα άβραστα αυγά οι Λευκαδίτισσες νοικοκυρές, με κοντύλι που έσταζε ζεστό κερί ζωγράφιζαν διάφορες παραστάσεις και κεντίδια. Το κερί με το βράσιμο και το βάψιμο των αυγών έλιωνε και έμεναν άσπρα τα σχέδια πάνω στο κόκκινο αυγό. Ακόμη και σήμερα στη Λευκάδα πολλοί είναι αυτοί που φτιάχνουν πέρδικες.
Οι πρώτες μέρες της Μεγαλοβδομάδας δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο όμορφο νησί του Ιονίου. Μπορεί να πει κανείς ότι σχεδόν είναι οι ίδιες με όλα τα άλλα νησιά του Εφτανησιώτικου συμπλέγματος.
Την Μεγάλη Παρασκευή όλα ήσαν πένθιμα. Ακόμη και στα καφενεία υπήρχε πένθιμη ατμόσφαιρα.
Τα μόνα παιγνίδια που επιτρέπονταν ήσαν η «τριάρα» η «εννιάρα» και η «δεκάρα»
Οι γυναίκες την πιο πολλή ώρα της Μεγάλης Παρασκευής την περνούσαν στην εκκλησιά στολίζοντας τον Επιτάφιο ή λέγοντας μοιρολόγια.
Από νωρίς το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι Επιτάφιοι όλων των ενοριών ετοιμάζονται για το ξεκίνημά τους. Με κατάνυξη ξεκινούν και με την συνοδεία των φιλαρμονικών γεμίζουν όλους τους δρόμους της πόλης. Κατάληξή τους είναι η παραδοσιακή κεντρική πλατεία η οποία συνεχίζει να διατηρεί το παλιό ενετικό της στυλ.
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας. Οι γυναίκες βγαίνουν στα μπαλκόνια και τα παράθυρα και πετούν το «κομμάτι». Το κομμάτι είναι ένα πήλινο αγγείο ή ακόμη και ένα κεραμίδι που το σπάνε οι νοικοκυρές γιατί η παράδοση λέει ότι με το σπάσιμο αυτό σπάει η θλίψη, η ησυχία και το πένθος της Μεγάλης Παρασκευής.
 Το Πάσχα στην Λευκάδα εκείνα τα χρόνια το γιόρταζαν τρεις μέρες με τραγούδια και χορούς. Μετά το «Χριστός Ανέστη» το βράδυ της Ανάστασης, μετά από τα φιλιά τις αγκαλιές, και τα τσουγκρίσματα των αυγών έπρεπε όλοι να μεταφέρουν με τις λαμπάδες τους το φως της Ανάστασης στο σπίτι τους, που τους περίμενε η μαγειρίτσα. Το έθιμο αυτό υπάρχει και σήμερα
Μετά την Ακολουθία της Αγάπης «Δεύτερη Ανάσταση» στο προαύλιο της εκκλησίας όλες οι γυναίκες χόρευαν και τραγουδούσαν πασχαλινά τραγούδια.
Μόλις τέλειωναν αυτά όλοι μαζεύονταν στην κεντρική πλατεία όπου στήνονταν μεγάλος χορός. Πολλές φορές υπήρχαν όργανα «ορχήστρα». Μάλιστα δεν ήσαν λίγες οι φορές που έπαιζαν μαζί δύο και τρεις ορχήστρες. Το ίδιο γλέντι επαναλαμβανόταν και την επομένη, δεύτερη ημέρα του Πάσχα.
Την Κυριακή του Θωμά το απόγευμα στο πανηγύρι οι γυναίκες αποχαιρετούσαν την «Πασχαλιά» στην πλατεία του χωριού. Εκεί τραγουδούσαν και χόρευαν όλα τα πασχαλιάτικα τραγούδια.
Δυστυχώς με το πέρασμα του πολέμου πάνω από τα πανέμορφα Εφτάνησα πολλά από τα έθιμα άλλαξαν Ακόμη και οι σημερινοί κάτοικοι του νησιού έχουν αφήσει την εξέλιξη να τους παρασύρει. Παρ’ όλα αυτά το Πάσχα στα Εφτάνησα έχει πάντα να προσφέρει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά.

Πηγή : eftanhsa.blogspot.gr